xoves, 16 de febreiro de 2012

Carta do descubridor da “Estela do Guerreiro” de Castrelo do Val.

Esta carta que reproduzo aquí foi escrita polo descubridor da Estela do Guerreiro, D. José Luís Lozano para enviar o defensor do pobo e outras entidades co fin de que a devandita estela se quede en Castrelo do Val.

Fai case tres anos que un menhir da Idade de Bronce saíu da terra nunha pequena finca da Galicia rural. Un veciño da localidade, irmán do dono e amante da historia deuse conta do seu valor histórico e asociou o descubrimento cos seus recordos.
Ese veciño son eu, vivo na comarca de Monterrei, na provincia de Ourense. Esta comarca está bendita polo Río Támega, que deu nome as tribos que se encontraron os romanos e as que deron o nome xenérico de “Tamagani”. Mil anos antes dos romanos, un home puliu unha pedra de granito, traída dende varios quilómetros, para facer a forma dun guerreiro, erguido e cas súas armas. Estivo en pé tres mil anos, os últimos corenta baixo terra, antes deso formou parte dun muro, ao pé dunha calzada romana que vai paralela ao río que da vida a esta comarca.
Ese menhir representa unha oportunidade única de axudar a esta comarca, facendo que represente un inicio, o que evitaría que emigrara tanta xente. Eu persoalmente non coñezo a maior parte da miña familia  por estar ela en Arxentina de fai setenta anos. A xeración de 1970 a cal pertenzo encóntrase hoxe en Cataluña, Pais Vasco ou o máis ousado en Australia.
Esta razón non sería suficiente para pedir que se quede na comarca, pero se engadimos que en Verín hai tres balnearios de principio do século XX que funcionan como poden,outros dous en ruínas, existe tamén un castelo medieval do século X e que pertence a Casa de Alba. Hai varios castros nun aceptable estado de conservación e que se poden visitar ao estar cerca das vías de comunicación. O Val é tamén unha vía cara Portugal e a porta de entrada a un parque natural de media montaña como é o “Invernadeiro”. Case toda España coñece o entroido de Verín.
Na miña aldea, Castrelo do Val, hai un castro sen escavar e unha necrópole romana onde se atopou unha ara romana cunha inscrición dedicada a un soldado, o primeiro home do que se ten constancia escrita na comarca.
Esta estela e mil anos anterior, e tamén deixa constancia en forma de petroglifo doutro habitante da comarca, un guerreiro e posible xefe de clan que foi admirado e recordado polos seus coetáneos.
Son todas boas razóns para que o menhir, chamado “Estela do Guerreiro de Pedralta”se quede. Lamentablemente a lei di  que ten que estar nun museo, o Museo Arqueolóxico de Ourense, que leva doce anos pechado, para estar ao lado doutras estelas, partes da historia doutras comarcas, partes que quedan ocultas e descoñecidas para moita xente.
Se finalmente e trasladada a capital, toda esta historia perderase, quedará fóra de contexto ó estar acompañada doutros obxectos alleos e ó non poder ver a paisaxe e sentir o clima que rodea cada pedazo de historia.

 José Luís pretende con esta carta acadar todo o apoio posible para que a estela se quede onde lle pertence. A xente xa se empeza a mobilizar na súa defensa (ameázano cunha multa de entre 60.000 e 150.000 euros) e alguén creou un grupo de Facebook para a causa (http://www.facebook.com/pages/QUEREMOS-A-PEDRA-DO-GUERREIRO-EN-CASTRELO-DO-VAL/191890507523989?sk=wall). Eu invítovos a visitar a páxina e apoiar esta iniciativa que pararía o expolio legal do noso patrimonio.

3 comentarios:

vitor manuel dixo...

subscrito e comparto plenamente

Anónimo dixo...

Estiven vendo a estela o luns de entroido e chamoume a atención o labirinto que me recorda os de Mogor na ria de Pontevedra. Probablemente sexa o labirinto mais oriental de Galicia.

Lembranza dixo...

Pra maio, penso que voltarei a Rasela, no me esquecerei de vela, si ainda no na levaron Bicos